(Origo Congregationis Helveto-Benedictinae nec non statuta ac recessus primorum conventum

Cum de reformando ordine benedictino pro Helvetiam reverendissimi abbates s. Galli, Eremitarum, Murensis, et Fischingensis cogitarent, in monasterio Eremitarum primo conveniunt, consultaturi Turrianus eos in proposito confirmavit. Feria quarta Pentecostes anno 1602. Tunc quidem conventum indixerunt in oppido Wilae celebrandum. Ibi igitur in aula abbatis s. Galli 12. Julii conveniunt, proponentes quaedam capita deliberanda et hoc ipso anno in arce Pfefficonensi per alium conventum tractanda. Congregati in praetacta monasterii Eremitani arce 4. Novembris anno 1602 acceperunt litteras Clementis VIII. et cardinalis Cynthii, nec non Turriani, hic copiatas, quibus pontifex eos ad induendam congregationem hortatur: Unde abbates praenominati, quibus abbas Favariensis se etiam junxerat, pontifici, cardinali et nuntio gratiarum actiones rescribunt, ex eodem loco, et 14 articulis, hic quoque insertis, conventum sequentem indicunt. Anno 1603, die 9. Aprilis, conventum habuerunt in monasterio s. Galli, ubi in congregationem receptus fuit abbas Rhenaugiensis, scriptis litteris ad nuntium apost. super quasdam eius abbatis difficultates; itemque statuta quaedam condiderunt, et futura conventui locum et diem alium nominarunt. Anno 1603, die 20. Augusti, habitus quorumdam praelatorum conventus in Fabaria, ubi nihil notabile fuit tractatum. Anno 1604, die 12. Maii, conventum egerunt in monasterio Rhenoviensi, ubi abbas Engelbergensis ad congregationem etiam fuit admissus, ordinatis quibusdam constitutionibus. Anno 1605, 11. Octobris, iterum in monasterio Eremitano habitus fuit conventus dd. abbatum, ibique plura sanxerunt pro utilitate ordinis, et finaliter preces in eiusmodi conventibus praeet postponendas ordinarunt.

Summarium: A 23, S. 17 (KAE, B.16/24)